مذاکره، پر کردن سطل آب نیست.
مثل آتیش روشن کردنه.
نمیشه یه دفعه همه اطلاعات رو ریخت.
دیدین آتیش که اول گُر میگیره یه تنه درخت رو بندازین روش، خاموش میشه.
تو مذاکره یه تِک حرف بزنی، طرف خسته میشه. بدش میاد. باید نسبت به دردش حرف بزنی.
مشتری تا درد نکشه، راهکار ازت نمیخواد.
کنار این دیدگاه یه تکنیک هست به اسم چه باک. یعنی شما تو مذاکره نباید ترس از دست دادن مشتری رو داشته باشی. همیشه باید یه جایگزینی داشت. وگرنه تبدیل میشی به یه آدمی که یا بولوفینگ میکنه یا اون ترس رو تو وجودش داره.
مثلا: مشتری با ما تماس میگیره یا حضوری رجوع میکنه یا شبکه های مجازی مارو دیده یا در نهایت از طریق بازاریابی_دهان_به_دهان مطلع شده.
زمانی که میخواد با ما ارتباط بگیره، سوال میکنه. در کمال صداقت بدون اغراق در مورد کالا یا خدمات توضیح میدیم. اگه فقط یک درصد اغراق بشه یا دروغ بگین، بعدا تاثیر منفیشو روی بیزینستون حتما می بینید. پس اگه کالا یا خدماتتون نقص داشت که همه ی برندها حتما دارن، دروغ نمیگین و بعد از شنیدن نقص کالا یا خدماتتون از دهان مشتری، جایگزینتون رو، رو می کنید. خیلی راحت، خرید و فروش انجام میشه.
درباره این سایت